W każdym greckim domu na Wielkanoc można poczuć zapach słodkiego, tradycyjnego chleba tsoureki (τσουρέκι). Dla wielu Greków Wielkanoc bez tego przysmaku byłaby niczym Wigilia bez karpia dla niejednego Polaka. Tsoureki wypieka się zwykle w Wielki Czwartek i zjada po nocnej liturgii zmartwychwstania i w Niedzielę Wielkanocną.

Tsoureki tworzą trzy, symbolizujące Trójcę Świętą, warkocze z puszystego ciasta drożdżowego. Miękka, zarumieniona skórka skrywa bogaty smak i wyrazisty aromat, który tsoureki zawdzięcza przede wszystkim dwóm niezwykłym składnikom jakimi, jakimi są mastiha oraz mahlep.

Mastiha (μαστίχα) to aromatyczna żywica z drzewa mastyksowego, nazywanego też pistacją kleistą. Niezwykłe właściwości mastihy znali już starożytni Grecy, a współcześnie jej charakterystyczne właściwości wykorzystywane są w produkcji greckich likierów, lodów, deserów, ciast, olejków, kadzideł czy nawet gum do żucia. Grecy mastihę nazywają Łzami Chios, gdyż to właśnie ta egejska wyspa jest głównym miejscem pochodzenia żywicy z drzew mastyksowych.

Mahlep (μαχλέπι) to natomiast suszone i mielone nasiona wiśni wonnej, która rośnie w rejonie morza Śródziemnego. Mahlep ma słodkawy posmak, nieco zbliżony do gorzkich migdałów i wiśni. Znany jest nie tylko w Grecji, ale przede wszystkim w wieku krajach Bliskiego Wschodu (m.in. Iran, Turcja, Syria), gdzie kiedyś, nim powszechnie zaczęto wykorzystywać go jako popularną przyprawę do wypieków, służył także do produkcji perfum. Zarówno mastihę, jak i mahleb, można kupić także w Polsce, w wielu sklepach z przyprawami wschodnimi.

W odróżnieniu od wielu innych greckich przepisów na Wielkanoc –  na przykład tych na pieczoną jagnięcinę czy tradycyjną zupę z jagnięcych podrobów (magiritsa/μαγειρίτσα) – przygotowanie tsoureki jest stosunkowo proste i szybkie.